رابطه شیوه های فرزند پروری و خود تنظیمی با انگیزه پیشرفت دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان شیوه های فرزند پروری و خود تنظیمی با انگیزه ی پیشرفت دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی شهرستان کرمانشاه می باشد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه دانشجویان دانشگاه علمی کاربردی سازمان بهزیستی شهرستان کرمانشاه بود. نمونه پژوهش 248 نفر( شامل 130 دانشجوی دختر و 118 دانشجوی پسر) بود که به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شیو ه های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه خود تنطیمی پینتریچ و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی( ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که شیو ه های فرزند پروری( مقتدرانه، مستبدانه و سهل گیرانه) و راهبردهای خود تنظیمی پیش بینی کننده ی انگیزه پیشرفت دانشجویان می باشند.